Μέρος Β’ : Ταξίδι στη Βάλια Κάλντα

Τη δεύτερη ημέρα παραμονής μας στο Νομό Γρεβενών κάναμε μια σύντομη επίσκεψη στην ομώνυμη πόλη. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο δημοτικό parking και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο σε αναζήτηση του καταστήματος «ΜΑΝΙΤΑΡΟπροϊόντα», εκεί, που όπως μας είχαν πει, θα βρίσκαμε τα περίφημα αφυδατωμένα μανιτάρια της Πίνδου και άλλα προϊόντα όπως το απίστευτο λικέρ με αγριοφράουλα!!

Αφού κάναμε τις αγορές μας περπατήσαμε στην πλατεία Ελευθερίας όπου θαυμάσαμε το μεγάλο ρολόι (από την εποχή της Τουρκοκρατίας) και πιό κάτω τα μεγάλα γλυπτά μανιτάρια που είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης. Για να ξαποστάσουμε επιλέξαμε ένα από τα πολλά καφέ που υπάρχουν στον πεζόδρομο της οδού Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πίνοντας τον καφέ μας και κοιτάζοντας το χάρτη αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς το Δοτσικό. Μας είχαν πει πως είναι από τα ομορφότερα – γραφικά χωριά της περιοχής, με πολλά πέτρινα σπίτια και το περίφημο μονότοξο γεφύρι.

Βγαίνοντας από την πόλη δυστυχώς χάσαμε τη διασταύρωση και έτσι συνεχίσαμε προς Μαυρανέους (εδώ θα κάνω μια μεγάλη παρένθεση για να σας πω πως εκεί βρίσκεται το μοναδικό βενζινάδικο που εξυπηρετεί όλα τα χωριά-βλαχοχώρια που βρίσκονται μετά τους Μαυρανέους, οπότε όπου κι αν επιλέξετε να μείνετε θα πρέπει να γεμίσετε το ρεζερβουάρ σας, επίσης εκεί θα βρείτε και το μοναδικό φαρμακείο). Στα Αναβρυτά κάναμε δεξιά και ακολουθήσαμε τον ασφαλτοστρωμένο, πλέον, δρόμο μέχρι τον προορισμό μας. Η φύση ήταν υπέροχη, γαλήνια, νόμιζες πως ήσουν ο μοναδικός της επισκέπτης…. Ξάφνου, αριστερά, χαμηλά, ανάμεσα στα βουνά και τον ποταμό Δοτσικιώτη ξεπρόβαλε το χωριό….τι όνειρο!!!!

Στην αρχή σταματήσαμε στην είσοδό του γιατί το πλακόστρωτο καλντερίμι ήταν αρκετά στενό και κατηφορικό και δεν γνωρίζαμε αν εκεί που κατέληγε θα υπήρχε χώρος για στάθμευση. Η έκπληξη μας ήταν μεγάλη όταν από την ερημιά και την ησυχία φτάσαμε σε μια όμορφη πλατεία που έσφυζε από ζωή (τελικά μπορούσαμε να παρκάρουμε). Τριγύρω όμορφα πέτρινα σπίτια και λίγο πιο κάτω η γέφυρα που ενώνει τις δύο συνοικίες κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του ποταμού.

πέτρινο γεφύρι Δοτσικού

ποταμός Δοτσικιώτης

Για να γνωρίσουμε λοιπόν το Δοτσικό κάναμε ένα μικρό περίπατο. Στη διαδρομή βρήκαμε ένα παντοπωλείο που ήταν και μικρό μουσείο… σε μια βιτρίνα ο ιδιοκτήτης είχε ολόκληρη σειρά από διάφορα είδη και μεγέθη απολιθωμένων οστράκων που είχαν βρεθεί στην περιοχή!!

Όταν ήρθαμε στα Γρεβενά το μόνο που γνωρίζαμε ήταν για τα προϊστορικά ευρήματα στο Νομό και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Μηλιά εκεί όπου εκτίθενται οι μεγαλύτεροι χαυλιόδοντες στον κόσμο http://mfi-miliasgrevenon.gr/ . Η περιοχή τελικά παρουσιάζει και από αυτή την άποψη μεγάλο ενδιαφέρον !!!

Στη συνέχεια πήγαμε για φαγητό στην πλατεία του χωριού (εξαιρετικό κρέας αλλά …προτηγανισμένες πατάτες.. ήμαρτον) και κατά τις 16.00 ξεκινήσαμε για την επιστροφή ακολουθώντας το χωματόδρομο που ξεκινούσε από το παντοπωλείο. Δεν μετανιώσαμε για την επιλογή μας παρά τα αρκετά ανηφορικά χιλιόμετρα. Πηγαίναμε σιγά – σιγά απολαμβάνοντας τα πανύψηλα δέντρα και τη θέα. Μη διστάσετε να ακολουθήσετε το δρόμο, αξίζει!!!