Μήπως αυτό που ζούμε είναι…. εικονική πραγματικότητα;;;

Ευτυχώς που η ενασχόληση με τα χόμπι μου (ζωγραφική, διάβασμα, κηπουρική και τελευταία το blogging) με βοηθάει να «ξεχνάω» την κατάσταση που ζούμε. Αλήθεια, για πόσο ακόμα θα μπορώ να ασχολούμε μ’ αυτά… χμ… χμ..

Μιλούσα πριν κάποια ώρα με ένα καθηγητή ο οποίος μου είπε μισό-αστεία, μισό-σοβαρά πως είμαστε τυχεροί που ζούμε στην επαρχία και έτσι θα μπορούμε να φυτέψουμε το κάτι τις μας, να πάρουμε και καμιά κατσικούλα και να βολευτούμε.. Καλό εε;

Τελικά κάποιες σκέψεις δεν με αφήνουν, είναι βλέπεις και οι ειδήσεις και τα πρωινά ενημερωτικά που συνήθιζα να παρακολουθώ και που με κατέκλιζαν με αρνητική ενέργεια!! Ε λοιπόν αποφάσισα να μη βλέπω ΤΙΠΟΤΑ, αφού έτσι κι αλλιώς μας πλασάρουν τις ειδήσεις έτσι όπως αυτοί θέλουν για να δημιουργούν αντίστοιχα ρεύματα και ψυχολογίες. ΑΡΝΟΥΜΑΙ να υποταχτώ στο σύστημα…    Οπς…    μα τι λέω;  μιλάω όπως όταν ήμουν φοιτήτρια….

Μάλλον κάτι πάει στραβά… ή στραβά αρμενίζουμε;

Βρε μπας και ζούμε μια εικονική πραγματικότητα;;;

Υστερόγραφο:

Παρεμπιπτόντως, γράφοντας παραπάνω τη λέξη Αρνούμαι θυμήθηκα το ομώνυμο βιβλίο του Αντώνη Σαμαράκη, διαβάστε το, όσοι φυσικά δεν το έχετε κάνει ήδη, αξίζει!!

5 Σχόλια

Filed under επίκαιρα,

5 responses to “Μήπως αυτό που ζούμε είναι…. εικονική πραγματικότητα;;;

  1. εχεις απολυτο δικιο κατερινα μου! κι εγω σταματησα εδω και καιρο να βλεπω και να ακουω τις σαχλαμαρες του καθενος!

    Μου αρέσει!

  2. ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ

    Τελικά όλοι λίγο πολύ σκεφτήκαμε το ίδιο! Δηλαδή πως θα εξασφαλίσουμε φαγητό ώστε να μην πεθάνουμε της πείνας. Εγώ ήμουν μες την καλή χαρά! Λέω ο άντρας μου ξέρει από αγροτικά εντάξει τουλάχιστον δε θα πεινάσουμε! Αλλά δεν! Μου εξήγησε ότι αυτό τώρα δεν μπορεί να γίνει όπως έγινε κάποτε στον πόλεμο που η Αθήνα μετακόμισε στην επαρχία. Τώρα δεν υπάρχουν τόσα κτήματα για καλλιέργεια αλλά ούτε και τα είδη που μας χρειάζονται. Παράδειγμα που θα σπείρουμε στάρι για να πάρουμε αλεύρι;Και άλλα πολλά παρόμοια.Άρχισα να ζαλίζομαικαι δεν ήθελα να ακούσω τίποτε!Είπα καλά θα δούμε…

    Μου αρέσει!

  3. eleni

    Μ’αρεσει πολυ αυτο που εγραψες!!! Μου συνέβει και εμενα ένα παρόμοιο περιστατικό με μια κοπέλα που πιάσαμε τη συζήτηση για το τι ξερει ο καθενας μας να κάνει για να ζησει. Της είπα μεταξύ σοβαρού και αστείου οτι: «ευτυχώς ξερω να ψαρευω και επίσης γνωρίζω μερικες αγροτικες εργασίες, αλλα και τα 2 ειναι δύσκολα! δυσκολο να ψαρευεις στην θαλασσα μέσα στο κρυο και δύσκολο να εισαι στα κτήματα μεσα στις λάσπες» και η κοπέλα μου απάντησε: » ναι, αλλα τουλάχιστον κατι θα τρως , εμεις ηδη εχουμε αρχίσει να περιορίζουμε βασικές αναγκες , όπως γαλα και ψωμι ειδικά σε καθημερινή βάση» ……. Δεν ηξερα τι να απαντήσω , ξερω όμως οτι πανω απ ολα είμαστε τυχεροί γιατί οτι και να γίνει έχουμε την υγεια μας και καλη θέληση για να ζησουμε την ζωη οπως και να μας τα φερει ..!!

    Μου αρέσει!

  4. Φαίνεται, πως οι περισσότεροι αντιδρούμε μ’αυτό τον τρόπο Αγγελική μου, ελπίζω τουλάχιστον να βγούμε κάποια στιγμή απ’ τον εφιάλτη…
    Καλή σου μέρα!!

    Μου αρέσει!

  5. Κατερίνα μου, πολλές φορές το έχω σκεφτεί… Διαβαζω τις εφημερίδες και αναρωτιέμαι τι έγινε? Είναι εφιάλτης ή πραγματικότητα? Και τελικά το ρίχνω στην τρελή και αναζητάω φυγές!

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε